Eigenaar: United Distillers & Vintners (Diageo).
Vergunninghouder: United Malt and Grain Distillers (voorheen Bulloch Lade & Co Ltd).
Productiestatus: Produceert 3,5 miljoen liter per jaar.
Locatie: Islay.
Als u met de pont vanuit Kennacraig aankomt in Port Askaig, neemt u de A846. Al snel ziet u aan de linkerkant een wit bordje dat de weg wijst naar de distilleerderij. Een ‘single track road’ leidt naar Caol Ila, een dorpje waarvan alle huizen bewoond worden door werknemers van de distilleerderij. Vlak aan de Sound of Islay ligt de Caol Ila-distilleerderij. Vanuit het stillhouse heeft de stillman een geweldig uitzicht op de heuvels, de Paps of Jura.
De naam: Caol Ila wordt uitgesproken als ‘kòl iela’, de naam in Gaelic voor de Sound of Islay, het water tussen de eilanden Jura en Islay, waarover de distilleerderij uitkijkt.
Geschiedenis: Hector Henderson besloot in 1846 een distilleerderij te bouwen op Islay, het zuidelijkste eiland van de Binnen-Hebriden. Hector was toentertijd ook mede‑eigenaar van de Littlemill-distilleerderij, die in de Lowlands lag. Hij zocht een mooie plek en liet daar niet alleen een distilleerderij bouwen maar ook huizen voor de werknemers. Henderson had echter niet het succes waarop hij gehoopt had en besloot alles van de hand te doen aan Norman Buchanan, die op dat ogenblik ook eigenaar van de distilleerderij op Jura was.
Negen jaar later, in 1863, werd Caol Ila doorverkocht aan Bulloch Lade & Co uit Glasgow. Dit was een belangrijk whiskyhandelshuis in die tijd.
In 1879 werd er voor de Caol Ila-distilleerderij een pier gebouwd waar stoomboten, zogenaamde ‘puffers’, konden aanleggen voor de aanvoer van kolen en vaten en de afvoer van de whisky. Deze pier kon gebruikt worden bij elk tij. De eerste boten, die twee keer in de week aanlegden, waren twee stoomboten van een zekere David MacBrayne. Zijn naam leeft nog voort in de onderneming die de huidige veerpont exploiteert: Caledonian MacBrayne.
In 1920 ging Bulloch Lade, net als veel anderen in die tijd, failliet. Een groep zakenmensen richtte de Caol Ila Distillery Co Ltd op en hield de distilleerderij open tot 1927. Drie jaar daarna werd de distilleerderij gekocht door S.M.D., dat nu onderdeel is van U.D.V., de huidige eigenaar. S.M.D. kocht een eigen stoomboot voor de aanvoer van lege vaten en de afvoer van volle. Het schip droeg de naam Pibroch, Gaelic voor doedelzak, en heeft tot april 1972 dienstgedaan.
Tussen de jaren 1941 en 1945 werd de distilleerderij stilgelegd vanwege het gebrek aan gerst tijdens de Tweede Wereldoorlog. In het begin van de jaren ’70 van de vorige eeuw werd de distilleerderij, op het warehouse na, geheel afgebroken en in een aantal jaren weer opgebouwd.
De Brora-distilleerderij in het noorden van Schotland, die van dezelfde eigenaar is, ging in die periode over tot het produceren van geturfde malt, een malt met eenzelfde karakter als die van Caol Ila. Dit was hoogstwaarschijnlijk om in de jaren van de verbouwing de productie van Caol Ila over te nemen. In het jaar 1974 werd de nieuwe Caol Ila in gebruik genomen, met stills in dezelfde vorm als de oude, en wash backs gemaakt van hetzelfde hout. Alles wordt echter na de verbouwing veel moderner aangedreven en is beter te controleren dan in de oude distilleerderij. Bij de verbouwing verdwenen de moutvloeren en werd de productiecapaciteit verdrievoudigd.
De distilleerderij: In het stillhouse van de Caol Ila-distilleerderij staan drie wash stills en drie spirit stills. De stills worden sinds 1974 alle met stoom verwarmd. Er zijn acht wash backs, gemaakt van larikshout.
De new spirit wordt sinds enkele jaren direct per tankauto afgevoerd naar het vasteland, waar hij op fust wordt gebracht. Het grote warehouse is op een paar vaten na leeg. Het rijpen van de malt geschiedt hoofdzakelijk op refill-vaten.
Water: Het brouwwater dat gebruikt wordt om de malt te maken komt van een nabijgelegen meertje dat Loch nam Ban heet. Het meertje wordt gevoed met regenwater uit de heuvels. Het water komt via een pijpleiding naar de distilleerderij. Ditzelfde water wordt gebruikt om de condensors te koelen. Het koelwater circuleert en wordt steeds hergebruikt; het wordt weer gekoeld door het zeewater dat heen en weer stroomt door de Sound of Islay.
De malt: Omdat geturfde maltwhisky de laatste jaren stevig in populariteit is gestegen, is het aantal bottelingen aanzienlijk uitgebreid. Onder de naam Hidden Malt zijn er een 12- en een 18-jarige verkrijgbaar en een cask strength van rond de 55% zonder leeftijdsaanduiding. Verder een Rare Malt uit 1978 met een alcoholpercentage van 61,7 en een 25 jaar oude, ook uit 1978, maar met een percentage van 59,4.
Zoals gezegd wordt de productie per tankwagen naar het vasteland vervoerd om aldaar te rijpen. Per dag wordt er 23.500 liter vervoerd.
De malt van Caol Ila wordt onder andere gebruikt in de Bell’s-blend van 8 jaar oud en in de White Horse-blend.
Bezoek: De Caol Ila-distilleerderij ontvangt op afspraak bezoekers. Kosten: £3,00. Er is een winkel.
Adres: Port Askaig, Islay, Argyll PA46 7RL. Tel: 01496‑302760. Fax: 01496‑840660.
website: www.classicmalts.nl
Gebruikte Bron: Schotse Malt Whisky (alle distilleerderijen van Schotland) – Robin Brilleman
 
Wijzigingen en fouten voorbehouden